به کدامین حاجی توجه نمی شود

جابر جعفى از امام باقر (علیه السلام) نقل مى‏کند که پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: حاجى سه قسم است: بهترین آنها از نظر بهره‏اى که مى‏برد، کسى است که گناهان پیش و پس او آمرزیده شده باشد و خداوند او را از عذاب آتش حفظ کند، کسى که در مرتبه بعدى قرار مى‏گیرد، آن حاجى است که گناهان پیش و پس او آمرزیده شده باشد و عمل را در بقیه عمرش از سر بگیرد و کسى که در مرتبه بعد از آن قرار دارد، شخصى است که خانواده و مالش حفظ شده باشد. ( الخصال / ترجمه جعفرى   / ج‏1  /  223)    

اما در میان زائران بیت الحرامی نیز وجود دارند که بسته به رفتارشان نباید به آنها توجه کرد. میسّر از امام باقر (علیه السلام) نقل مى‏کند که فرمود: به کسى که قصد این خانه (کعبه) را مى‏کند، اگر سه خصلت نداشته باشد اعتنا نمى‏شود: پرهیزکارى که او را از معاصى خداوند حفظ کند و بردبارى که با آن مالک خشم خود باشد و خودش رفتارى با کسى که با او رفیق شده است. ( همان/   225 ) بنابراین این سه خصیصه از ویژگی لازم و اساسی یک زائر خانه خدا به شمار می آید: 1) پرهیزکاری 2) بردباری 3) خوش رفتاری

بنابراین فردی که پس از بازگشت از سفر حج همچون سابق بوده و تفاوتی در رفتار وی مشهود نگردد نمی توان گفت حجش مقبول حق بوده است و از این جهت رسیده است که « علامت قبول حج آن است که حال آدمی بعد از حج بهتر از سابق گردد» و  در خبر دیگری وارد است که « از علامت قبول حجّ ترک معاصی است که سابق می کرده و بدل کردن همنشینان بد را به همنشینان خوب، و مجالس لهو به غفلت را به مجالسی که در آن یاد خدا می شود » ( معراج السعادة ) بنابراین آدمی چون به قصد حج از وطن بیرون رود و داخل بیابان گردد و رو به خانه خدا آرد باید بیرون رفتن خود از دنیا را متذکر گردد و دائم در حال خوف و رجاء بوده و بداند مقصود اصلی از طواف، طواف دل است به یاد پروردگار.