صفا و مروه اهمیت زیادی در نزد مسلمانان دارند . قرآن آثار بزرگ و خاطره های تاریخی آنها را ، جاودانی کرده است .
دین مبین اسلام سعی بین صفا و مروه را جزو مناسک حج دانسته و تجسم شکرانه نعمت الهی را هنگام پیدا شدن چاه زمزم توسط حضرت هاجر سلام الله علیها ، پس از هفت بار سعی و تلاش محقق کرده است .
هنگامیکه مشک آب هاجر تهی میشود و می بیند یگانه جگرگوشه اش – اسماعیل – از عطش به خود می تابد ، به طرف کوه صفا که در نزدیکی اش بود حرکت کرد . در دامنه کوه کسی را ندید . قدری مکث کرد سپس  بطرف کوه مروه رفت . بطرف درُه نگاه کرد . بازهم کسی رامشاهده نکرد و این عمل را هفت مرتبه انجام داد . در آخرین مرتبه صدایی را شنید و آن صدا همان نوای زمزم بود . مسافت بین دو کوه صفا و مروه 394.5 متر است و حجاج و عمره گزاران در سعی بین صفا و مروه جمعا" 2761.5 متر را باید طی کنند .

پس از خروج حضرت آدم و حوا از بهشت، حضرت آدم بر روی کوه صفا و حوا بر روی کوه مروه فرود آمدند. اولین کوه به این دلیل که آدم "صفی الله" (برگزیده خدا) است "صفا" و دیگری را به این دلیل که حوا "مرآة" (زن) بوده مروه نام گرفت.

صفا و مروه از نشانه‌هاى دین خدا و سعى میان آن دو، یکى از ارکان حج بیت‌الله‌الحرام است.